Seyrettiğim en nadide en keyifli filmlerden birisi Nadide Hayat.

Ellilerinde bir kadın, zamanında evliliği için üniversiteyi yarım bırakmış, 2 çocuk, bir torun, kendi halinde, aklı başında ve birçoğuna göre sıradan, ortalama bir kadın. Kadın olmanın genetik koduyla “fedakar”, her an ailesi için hazır ve nazır. Mesleği ev hanımı, işi günde 24 saat hayatın gereken tüm parçalarını bir arada ve zamanında işler halde tutmak –evde, ailede ve yakın çevresinde. Helvayı tam kıvamında karıp beklenen zamanda servis etmekten yaşayacağı eve kadar kendinin dışındaki diğer koşullara göre belirlenen nadide bir hayat.

Derken hayatın bir dönemecinde Nadide Hanım’ın içinde bir şey kıpırdar. Rüya ile uyanıklık arasındaki koridorda çalışan ilham perileri, biraz da teknolojik destekle Nadide Hanım’ın uzak geçmişinde kapattığı anı kutularından birini açarken gelecekteki olasılıklardan bir işaret verirler. Nadide hanım bu işaretleri geçiştirmez, görür, okur ve çözmeye çalışır. Ne de olsa akıllı bir kadındır ve içindeki kıpırtının boş olmadığının farkındalığıyla yanına cesaretini de alır ve bulunduğu dönemeçte seçimini yapar.

Mühletli hayat yolculuğunda küçük mutlulukları yakalayarak devam eden çaba, cesaret ve kendini bulma öyküsü. Nadide hanım’ın her an tazelediği sevinç ve umudu, seyredeni de sarıyor.

Mizahla renklenmiş küçük derslerle anlatılıyor ilişkilerdeki alışverişler; bu da başka bir keyif ve zenginlik katmış. “Instagram akışkanlığı” olan filmde her neslin keyifle gülümseyerek  çıkarabileceği bir ders var.

Gerçekten istediğimizde,  yüreklenerek atacağımız bir küçük adımla başlamak hayat yolculuğuna bir anlam katmaya yeterli değil mi? Harita çizilmiş, yazılmış olsa da bir sonraki istikametin kilometre taşını nereye koyacağımız bizim elimizde.

Bunu bilmek de hatırlamak da bir mutluluk.

Duygu Bruce, Kaf Dağının Eteklerinde 06.01.2015