Kalk ey saki, ver mey kadehini,
Yere ser günlerin gamını

Avucuma koy da şarap kadehini
Çıkarayım üstümden şu mavi hırkayı

Kötü bir şöhrettir bu, akıllılara göre
Ama biz istemiyoruz şöhreti, şanı

Şarap ver, ne kadar sürecek bu kibir yeli
Yerin dibine batsın, sonu kötü olan şu nefsin canı

İnleyen gönlümün ahının dumanı
Yaktı şu duygusuz ham insanları

Karasevdalı gönlümün sırrına mahrem olacak
Halktan da seçkinlerden de göremiyorum kimseyi

Huzur veren bir sevgiliyle gönlüm hoş benim,
O sevgili, bir anda alıp götürdü gönlümün rahatını

Bir daha bakmaz, çimenlerin arasındaki serviye
Kim görürse o gümüş endamlı serviyi

Güçlüklere katlan gece, gündüz ey Hafız
Sonunda bir gün elde edeceksin muradını

Hafez

Çeviri:  Prof. Ali Güzelyüz, İstanbul Üniversitesi Doğu Dilleri Edebiyatı Bölüm Başkanı