Duygusal zeka, insanın duygularını tanıması, yönetebilmesi ve diğerinin hislerine karşı uygun tepkiler verebilme becerisidir. Çocuklar, bu beceriyi anne babaları ve yakın çevreleriyle olan ilişkilerinde öğrenirler. Çocuğun hissettiklerinin inkar edilmesi, görmezden gelinmesi veya anlaşılmaması onun benliğini zorlar, kendine yabancılaşmasına ve sahte kimlikleri benimsemesine yol açar.  Buna karşılık, hissettikleri doğru zamanda görülen, anlaşılan ve kabul edilen; gerektiğinde onurlandırılan ya da yatıştırılan bir ortamda yetişen çocuğun duygusal zekası gelişmiş olur. Farklı durumlardaki duygularını ve sebeplerini tanımlayıp gerektiğinde kendi kendine başa çıkabilir hale gelir. Çocuğun gelişimi için en iyi yöntem, anne babanın kendi duygularını yönetebilmekte doğru rol modeli olmasıdır.  Bundan başka, olumlu ya da …